Ραγισμένες καρδιές
Η αυξημένη δραστηριότητα στον εγκέφαλο, που προκαλείται από στρεσογόνα γεγονότα,
συνδέεται με τον κίνδυνο εμφάνισης μιας σπάνιας και μερικές φορές θανατηφόρου καρδιακής πάθησης,
σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of European Heart.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι όσο μεγαλύτερη είναι η δραστηριότητα στα νευρικά κύτταρα στην περιοχή της αμυγδαλής του εγκεφάλου,
τόσο πιο γρήγορα μπορεί να αναπτυχθεί η κατάσταση που είναι γνωστή ως σύνδρομο Takotsubo (TTS).
Οι ερευνητές προτείνουν ότι οι παρεμβάσεις για τη μείωση αυτής της εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχετίζεται με το στρες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης TTS.
Αυτές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν φαρμακευτικές θεραπείες ή τεχνικές για τη μείωση του στρες.
Οι Ιάπωνες το ονομάζουν σύνδρομο takotsubo.
Takotsubo σημαίνει ‘’παγίδα για χταπόδια’’ και το σύνδρομο πήρε το όνομα αυτό επειδή κάνει την καρδιά να φουσκώνει και να παραμορφώνεται,
με αποτέλεσμα να μοιάζει με το δοχείο που χρησιμοποιείται παραδοσιακά στην Ιαπωνία για το ψάρεμα του χταποδιού.
Δεδομένου ότι αυτή η σχετικά σπάνια πάθηση περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1990,
τα στοιχεία δείχνουν ότι συνήθως προκαλείται από επεισόδια σοβαρής συναισθηματικής δυσφορίας,
όπως θλίψη, θυμός ή φόβος, ή αντιδράσεις σε λυπημένα ή χαρούμενα γεγονότα.
Οι ασθενείς αναπτύσσουν πόνους στο στήθος και δύσπνοια και μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή και θάνατο.
Το TTS είναι πιο συχνό στις γυναίκες με μόνο το 10% των περιπτώσεων να εμφανίζονται σε άνδρες.
Το TTS επηρεάζει λιγότερο από το 3% των ανθρώπων που υποφέρουν από καρδιακή προσβολή και τείνει να εμφανίζεται μεταξύ 60-75 ετών.
Η αμυγδαλή είναι το μέρος του εγκεφάλου που ελέγχει τα συναισθήματα, τα κίνητρα, τη μάθηση και τη μνήμη.
Συμμετέχει επίσης στον έλεγχο του αυτόνομου νευρικού συστήματος και στη ρύθμιση της καρδιακής λειτουργίας.
‘’Η μελέτη υποδηλώνει ότι η αυξημένη νευροβιολογική δραστηριότητα στην αμυγδαλή που σχετίζεται με το στρες, η οποία είναι παρούσα χρόνια πριν από την εμφάνιση TTS,
μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή της και μπορεί να προβλέψει το χρονοδιάγραμμα του συνδρόμου.
Μπορεί να προωθεί ένα άτομο για μια αυξημένη οξεία απόκριση στο στρες που κορυφώνεται στο TTS, δήλωσε ο Δρ Ahmed Tawakol,
συνδιευθυντής του Κέντρου Καρδιαγγειακής Απεικόνισης στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ (Βοστώνη, ΗΠΑ), ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης.
‘’Επίσης, εντοπίσαμε μια σημαντική σχέση μεταξύ της εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχετίζεται με το στρες και της δραστηριότητας του μυελού των οστών σε αυτά τα άτομα.
Μαζί, τα ευρήματα παρέχουν πληροφορίες για έναν πιθανό μηχανισμό που μπορεί να συμβάλει στη ‘’σύνδεση καρδιάς-εγκεφάλου’’.
Στην πρώτη μελέτη που εξέτασε σαρώσεις εγκεφάλου χρησιμοποιώντας τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων F-fluorodeoxyglucose/αξονική τομογραφία (PET-CT),
για την αξιολόγηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας πριν από την ανάπτυξη του TTS,
ο Δρ. Tawakol και οι συνεργάτες του ανέλυσαν δεδομένα σε 104 άτομα με μέση ηλικία 68 ετών, 72% των οποίων ήταν γυναίκες.
Οι ασθενείς είχαν υποβληθεί σε σαρώσεις στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης (Βοστώνη, ΗΠΑ) μεταξύ 2005 και 2019.
Περισσότεροι από αυτούς υποβλήθηκαν σε σαρώσεις για να δουν αν είχαν καρκίνο,
και οι σαρώσεις αξιολόγησαν επίσης τη δραστηριότητα των κυττάρων του αίματος στον μυελό των οστών.
Οι ερευνητές ταίριαξαν 41 άτομα που συνέχισαν να αναπτύσσουν TTS μεταξύ έξι μηνών και πέντε ετών μετά τη σάρωση με 63 που δεν το έκαναν.
Το διάστημα μεταξύ της σάρωσης, της έναρξης των ΤΤ, της τελευταίας παρακολούθησης ή του θανάτου ήταν κατά μέσο όρο (διάμεσος) 2,5 έτη για τους 104 ασθενείς.
Ο Δρ. Tawakol ανάφερε:
‘’Οι περιοχές του εγκεφάλου που έχουν υψηλότερη μεταβολική δραστηριότητα τείνουν να χρησιμοποιούνται περισσότερο.
Ως εκ τούτου, η υψηλότερη δραστηριότητα στους ιστούς του εγκεφάλου που σχετίζονται με το στρες υποδηλώνει ότι το άτομο έχει μια πιο ενεργή απόκριση στο στρες.
Ομοίως, η υψηλότερη δραστηριότητα στον μυελό των οστών αντανακλά μεγαλύτερο μεταβολισμό του μυελού των οστών.
Οι σαρώσεις PET/CT παράγουν εικόνες που αντικατοπτρίζουν την κατανομή του μεταβολισμού της γλυκόζης.
Εικόνες του εγκεφάλου δίνουν έτσι έναν χάρτη της μεταβολικής δραστηριότητας του εγκεφάλου:
όσο υψηλότερες είναι οι τιμές, τόσο μεγαλύτερη είναι η δραστηριότητα σε αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου’’.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που συνέχισαν να αναπτύσσουν TTS είχαν υψηλότερη δραστηριότητα του αμυγδάλου σχετιζόμενη με το άγχος κατά την αρχική σάρωση
(μετρούμενη ως αναλογία της δραστηριότητας του αμυγδάλου προς τη δραστηριότητα των περιοχών του εγκεφάλου που καταπολεμούν το στρες)
σε σύγκριση με άτομα που δεν ανέπτυξαν στη συνέχεια TTS.
Επιπλέον, όσο υψηλότερο είναι το αμυγδαλικό σήμα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος εμφάνισης TTS.
Μεταξύ των 41 ασθενών που ανέπτυξαν TTS, το μέσο διάστημα μεταξύ της σάρωσης και του TTS ήταν 0,9 μήνες, ενώ μεταξύ της ομάδας ελέγχου των 63 ασθενών,
το μέσο διάστημα μεταξύ της σάρωσης και της τελευταίας παρακολούθησης ή θανάτου ήταν 2,9 χρόνια.
‘’Ήταν αξιοσημείωτο ότι μεταξύ των 41 ασθενών που ανέπτυξαν TTS, το κορυφαίο 15% με την υψηλότερη αμυγδαλική δραστηριότητα ανέπτυξε TTS μέσα σε ένα χρόνο μετά την απεικόνιση,
ενώ εκείνοι με λιγότερο αυξημένη δραστηριότητα ανέπτυξαν TTS αρκετά χρόνια αργότερα’’, ανέφερε ο Δρ. Tawakol.
Είπε ότι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να διερευνήσουν αν η μείωση της εγκεφαλικής δραστηριότητας που σχετίζεται με το στρες,
θα μπορούσε να μειώσει τις πιθανότητες επανεμφάνισης TTS μεταξύ ασθενών που είχαν παρουσιάσει TTS στο παρελθόν.
‘’Αυτά τα ευρήματα προσθέτουν στοιχεία για την αρνητική επίδραση της βιολογίας που σχετίζεται με το στρες στο καρδιαγγειακό σύστημα.
Ευρήματα όπως αυτά υπογραμμίζουν την ανάγκη για περισσότερη μελέτη σχετικά με τον αντίκτυπο της μείωσης του στρες ή των φαρμακευτικών παρεμβάσεων,
που στοχεύουν αυτές τις περιοχές του εγκεφάλου στην υγεία της καρδιάς.
Εν τω μεταξύ, όταν αντιμετωπίζουν έναν ασθενή με υψηλό χρόνιο στρες,
οι κλινικοί γιατροί θα μπορούσαν εύλογα να εξετάσουν την πιθανότητα η ανακούφιση του στρες να οδηγήσει σε οφέλη για το καρδιαγγειακό σύστημα’’.
Η διαδικασία με την οποία το στρες προκαλεί TTS δεν είναι καλά κατανοητή,
αλλά μπορεί να περιλαμβάνει έναν πολυοργανικό μηχανισμό που ξεκινά με την ενεργοποίηση των ευαίσθητων στο στρες ιστών του εγκεφάλου.
Αυτή η εγκεφαλική δραστηριότητα πυροδοτεί με τη σειρά της πολλά περαιτέρω γεγονότα, όπως η απελευθέρωση ορμονών του στρες,
η ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και η απελευθέρωση φλεγμονωδών κυττάρων,
καθένα από τα οποία μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη TTS.
Οι περιορισμοί της μελέτης περιλαμβάνουν ότι ήταν μια μονοκεντρική, αναδρομική μελέτη που αποτελούνταν κυρίως από ασθενείς με διάγνωση καρκίνου,
γνωστό παράγοντα κινδύνου TTS, ο οποίος μπορεί να περιορίσει τη γενίκευση των ευρημάτων.
Οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να μετρήσουν στιγμιαίες αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα ως απόκριση σε ένα αγχωτικό γεγονός που οδήγησε σε TTS,
και έτσι δεν μπορούν να δείξουν άμεσα μια αιτιολογική σχέση.
Ούτε ήταν σε θέση να μετρήσουν τις αλλαγές στη δραστηριότητα σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες θα μπορούσαν επίσης να παίξουν κάποιο ρόλο.
Διαβάστε επίσης: Οι 16 λέξεις που φέρνουν χαρά και διώχνουν το άγχος!
Δείτε επίσης: Takotsubo Cardiomyopathy Explained | (Broken Heart Syndrome / Apical Ballooning Syndrome)
