5 Λόγους γιατί δεν πρέπει ποτέ να πάρετε αντιόξινα φάρμακα
Εκατομμύρια δόσεις αναστολέων της αντλίας πρωτονίων που ‘’μπλοκάρουν τα οξέα’’ χορηγούνται κάθε χρόνο.
Ωστόσο οι περισσότεροι γιατροί και οι ασθενείς τους αγνοούν εντελώς τις ανεπιθύμητες, ενέργειες τους, οι οποίες περιλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο για πρόωρο θάνατο.
Τα αντιόξινα είναι ένας τύπος φαρμάκου που είναι κοινώς γνωστός ως οξέος-αναστολείς,
του οποίου ο πρωταρχικός σκοπός είναι να μειώσουν την ποσότητα του γαστρικού οξέος που εκκρίνεται στο τοίχωμα του στομάχου.
Διαθέσιμοι με ή χωρίς ιατρική συνταγή, τα αντιόξινα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία κοινών διαταραχών όπως:
- η δυσπεψία,
- καούρα,
- παλινδρόμηση οξέος
- διάφορα στομαχικά έλκη.
Η υιοθέτηση ενός δυτικού τύπου διατροφής που περιλαμβάνει επεξεργασμένα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα ζάχαρης και άλατος,
κορεσμένα λιπαρά, πρόσθετα σάκχαρα καθώς και το καθημερινό στρες, καθιστά ένα εύκολο τρόπο κατανάλωσης αντιόξινων.
Από οικονομική άποψη, η ώθηση που προσφέρουν αυτά τα φάρμακα για τις φαρμακευτικές εταιρείες δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί.
Με πωλήσεις άνω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, φάρμακα όπως το Nexium, το Prilosec, το Prevacid, αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό κομμάτι κερδών των φαρμακευτικών εταιριών.
Τα αντιόξινα λειτουργούν αυξάνοντας το pH του στομάχου πάνω από το φυσιολογικό εύρος για να αναστέλλουν την έκκριση πεψίνης,
ενός πεπτικού ενζύμου που μπορεί να είναι ερεθιστικό για το βλεννογόνο του στομάχου.
Αν και αυτή η δράση μπορεί να προσφέρει προσωρινά αισθήματα ανακούφισης, εμποδίζει αποτελεσματικά την έκκριση φυσιολογικών,
υγιών ενζύμων, βλάπτοντας μακροπρόθεσμα την πεπτική λειτουργία του σώματος.
Η έλλειψη επαρκών στομαχικών εκκρίσεων μπορεί επίσης να μας εκθέσει σε επιβλαβείς ιούς, βακτήρια, παράσιτα, μύκητες που μπορεί να υπάρχουν στο φαγητό μας.
Τα αντιόξινα έχουν αναπτύξει μια λίστα με γνωστές παρενέργειες που αναφέρεται ότι εμφανίζονται εντός ημερών ή εβδομάδων από την έναρξη της χρήσης τους.
Οι πιο συχνά αναφερόμενες βραχυπρόθεσμες παρενέργειες από τη λήψη αντιόξινων περιλαμβάνουν τις ακόλουθες:
- Πεπτικές διαταραχές, όπως ναυτία, έμετος, διάρροια, δυσκοιλιότητα, κοιλιακό άλγος και αέρια
- Πονοκέφαλοι
- Πυρετός ή συμπτώματα κρυολογήματος, όπως βουλωμένη μύτη, φτέρνισμα και πονόλαιμος
- Δερματικά εξανθήματα
- Γνωστική δυσλειτουργία
- Μολύνσεις
Ακόμη πιο ανησυχητικές είναι οι πρόσφατες ανακοινώσεις της επιστημονικής κοινότητας σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των αντιόξινων.
Θεωρούνται ασφαλή και καλά ανεκτά, πολλά από αυτά τα φάρμακα είναι διαθέσιμα στα φαρμακεία χωρίς ιατρική συνταγή.
Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες καταδεικνύουν σοβαρές παρενέργειες, απαιτούν ορισμένους να τερματιστεί η απεριόριστη πρόσβαση σε αυτά τα φάρμακα.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων που λαμβάνουν αντιόξινα,
το κάνει λόγω διατροφικών επιλογών και λανθασμένων επιλογών τρόπου ζωής που δημιουργούν μια δυσμενή κατάσταση στον πεπτικό σωλήνα.
Όταν τα αντιόξινα είναι τόσο εύκολα διαθέσιμα μας βοηθούν να διαχωρίσουμε τις συνέπειες από την αιτιώδη συνάφεια,
αυτές οι διατροφικές αδιαφορίες μπορεί να γίνουν συνηθισμένες, ακόμη και να ομαλοποιηθούν.
Οι παρενέργειες εμφανίζονται βιαστικά στις διαφημίσεις, με έμφαση στο ‘’απολαύστε τα φαγητά που αγαπάτε’’ πιθανώς, χωρίς κανένα μειονέκτημα.
Αλλά οι συστηματικές επιδράσεις των αναστολέων της αντλίας πρωτονίων αναγνωρίζονται επιτέλους και η δράση αυτών των φαρμάκων δεν απομονώνεται απλώς στο στομάχι.
Επηρεάζουν την παραγωγή οξέος κάθε κυττάρου στο ανθρώπινο σώμα.
Έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και στο Νοσοκομείο του Τέξας, Houston Methodist αποκάλυψε συγκλονιστικά ευρήματα,
μέσω έρευνας που υποστηρίχθηκε από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία.
Αυτό που ο συγγραφέας John Cooke, MD, PhD, πρόεδρος της Έρευνας Καρδιαγγειακών Νοσημάτων στο Houston Methodist Hospital αποκαλεί το ‘’ the smoking gun’’,
είναι το γεγονός ότι τα αντιόξινα αναστέλλουν αποτελεσματικά την παραγωγή οξέος σε όλο το σώμα, διαταράσσοντας τις φυσιολογικές, υγιείς μεταβολικές διεργασίες των κυττάρων.
Όταν αυτή η ενζυματική δραστηριότητα αναστέλλεται στο υπόλοιπο σώμα (επειδή οι επιδράσεις των αντιόξινων δεν περιορίζονται στο στομάχι),
τα κύτταρα καθίστανται ανίκανα να διασπάσουν τα άχρηστα υλικά.
Ο John Cooke παρομοιάζει αυτή τη διαδικασία με ‘’μια απόρριψη σκουπιδιών που απαιτεί οξύ για να λειτουργήσει’’.
Τα κύτταρα επιβαρύνονται γρήγορα από αυτά τα απόβλητα και οι καταστροφικές συνέπειες της γήρανσης επιταχύνονται.
Αυτός ο τύπος κυτταρικής βλάβης αφήνει τους ασθενείς, ιδιαίτερα αυτούς που λαμβάνουν αντιόξινα για ένα έτος ή περισσότερο,
επιρρεπείς σε μια σειρά από ασθένειες, ακόμη και σε πρόωρο θάνατο.
Είναι κρίσιμης σημασίας να σημειωθεί ότι η επιδιωκόμενη, λογική χρήση αυτών των φαρμάκων έχει υπερβεί σε μεγάλο βαθμό.
Εγκεκριμένα από τον FDA μόνο για βραχυπρόθεσμη χρήση, αυτά τα φάρμακα λαμβάνονται πλέον καθημερινά από εκατομμύρια ανθρώπους, μερικές φορές για δεκαετίες.
Οι γιατροί έχουν αποκοιμηθεί στο τιμόνι όσον αφορά την προστασία των ασθενών από τις βλαβερές συνέπειες της κατάχρησης φαρμάκων και τώρα είναι ένοχοι για υπερβολική συνταγογράφηση.
Οι πιθανές επιπλοκές από τα αντιόξινα είναι τεράστιες, καθώς κάθε άτομο ανταποκρίνεται σε αυτά και σε όλα τα φάρμακα διαφορετικά.
Εναπόκειται σε κάθε άτομο να καθορίσει το αποδεκτό επίπεδο κινδύνου και δεν μπορεί να γίνει σωστός προσδιορισμός του κινδύνου χωρίς να γνωρίζει πρώτα τα γεγονότα.
Με βάση την πιο πρόσφατη επιστήμη, οι ακόλουθοι παράγοντες κινδύνου αντιπροσωπεύουν τους πέντε κορυφαίους λόγους,
για τους οποίους δεν πρέπει ποτέ να παίρνετε έναν αναστολέα αντλίας πρωτονίων.
Αυξημένος κίνδυνος για νεφρική νόσο
Οι ενδείξεις ότι τα αντιόξινα βλάπτουν τον σπλήνα και τα νεφρά εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε περιπτώσεις οξείας διάμεσης νεφρίτιδας,
φλεγμονής των ιστών μεταξύ των νεφρικών σωληνάριων που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο τα νεφρά μας ρυθμίζουν και προσλαμβάνουν νερό.
Αυτή η κατάσταση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια, παρατηρήθηκε να εμφανίζεται ξαφνικά και σε σημαντικά υψηλότερα ποσοστά μεταξύ των χρηστών με αντιόξινα.
Η παύση της χρήσης των αντιόξινων παρατηρήθηκε επίσης για την έναρξη αναστροφής των συμπτωμάτων σε πολλές περιπτώσεις.
Μόλις σήμανε συναγερμός, διεξήχθησαν μεγάλες μελέτες παρατήρησης που βρήκαν συσχετίσεις της χρήσης αντιόξινων με αυξημένη συχνότητα,
εμφάνισης οξείας νεφρικής βλάβης, χρόνιας νεφρικής νόσου και νεφρικής νόσου τελικού σταδίου.
Αυτοί οι κίνδυνοι αυξάνονται όταν οι χρήστες καταναλώνουν περισσότερες από μία δόσεις ημερησίως αυτών των φαρμάκων.
Ενώ οι ερευνητές σπεύδουν να επισημάνουν ότι η συσχέτιση δεν είναι αιτιώδης συνάφεια,
η τάση των δεδομένων ήταν αρκετά ανησυχητική ώστε να ωθήσει τόσο τους γιατρούς όσο και τους ερευνητές να αναγνωρίσουν,
‘’τα αντιόξινα μπορεί να μην είναι τόσο αβλαβείς όσο αρχικά πιστεύονταν’’.
Μια μετα-ανάλυση ανεξάρτητων μελετών βρήκε μια ‘’θετική και σημαντική συσχέτιση’’ σε δεκατρείς από τις δεκαεπτά μελέτες,
μεταξύ των αντιόξινων και της μειωμένης νεφρικής λειτουργίας,
ωθώντας τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι ‘’η έγκαιρη διακοπή των αντιόξινων μπορεί να μειώσει τη νεφρική νόσο’’.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου η χρήση συνταγογραφείται για μη σοβαρά ιατρικά ζητήματα, όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των χρηστών με αντιόξινα.
Αυξημένος κίνδυνος για καρδιακές παθήσεις
Υπάρχει τώρα ένα σημαντικό σύνολο στοιχείων που καταδεικνύουν τις δυσμενείς καρδιαγγειακές επιδράσεις των αντιόξινων.
Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Cardiovascular Drugs εξέτασε τις διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με τα αντιόξινα σε σχέση με τους καρδιαγγειακούς κινδύνους,
καθώς και τους μηχανισμούς με τους οποίους εμφανίζεται αυτή η βλάβη.
Η μελέτη επιβεβαιώνει το εύρημα ότι τα αποτελέσματα των αναστολέων της αντλίας πρωτονίων δεν είναι απομονωμένα στα κύτταρα του στομάχου.
Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε ότι τα αντιόξινα μειώνουν την οξίνιση των λυσοσωμάτων,
κυττάρων που είναι υπεύθυνα για τη διάσπαση πρωτεϊνών, λιπών, υδατανθράκων και νουκλεϊκών οξέων.
Τα αντιόξινα μεταβάλλουν τις βασικές κυτταρικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την ικανότητα πήξης του αίματος,
αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο σοβαρών ανεπιθύμητων καρδιακών συμβάντων.
Μια μελέτη που διεξήχθη στη Δανία στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 56.000 συμμετέχοντες που είχαν νοσηλευτεί για έμφραγμα του μυοκαρδίου (MI),
‘’ανέφερε 30% αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακού θανάτου, υποτροπιάζοντος έμφραγμα μυοκαρδίου ή εγκεφαλικού εντός του πρώτου μήνα μετά την έξοδο για τους ασθενείς που είχαν λαμβάνοντας αντιόξινα.
Μια άλλη μελέτη σε σχεδόν 24.000 συμμετέχοντες επιβεβαιώνει αυτό το εύρημα, αναφέροντας αυξημένο κίνδυνο υποτροπιάζοντος MI σε εκείνα τα άτομα που λαμβάνουν αντιόξινα.
Μια μετα-ανάλυση μελετών που αφορούσαν συνολικά περισσότερους από εκατό χιλιάδες ασθενείς,
εξέτασε τη σχέση μεταξύ καρδιαγγειακών κινδύνων για ασθενείς που λαμβάνουν αντιόξινα σε συνδυασμό με το φάρμακο που αραιώνει το αίμα, την κλοπιδογρέλη.
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι ενώ αυτός ο συνδυασμός φαρμάκων αντενδείκνυται λόγω των αντιόξινων που μειώνουν την αποτελεσματικότητα του αραιωτικού αίματος,
‘’ένας σημαντικός καρδιαγγειακός κίνδυνος’’ αποδόθηκε στη λήψη μόνο αντιόξινων.
Πεπτικές διαταραχές
Οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν αντιόξινα λόγω διαταραχής του πεπτικού συστήματος,
επομένως μπορεί να φαίνεται οξύμωρο να συμπεριληφθεί αυτή η πάθηση στη λίστα των λόγων για τους οποίους δεν πρέπει να λαμβάνουν αντιόξινα.
Η πιο κοινή πάθηση που αναφέρεται κατά τη σύνταξη συνταγών για αντιόξινα είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ή ΓΟΠ.
Αυτή η κατάσταση, η οποία εκφράζεται ως περίσσεια οξέος στο στομάχι, δεν είναι ο μόνος λόγος για τη συνταγογράφηση ενός αντιόξινου.
Μια συνταγή αντιόξινων είναι γραμμένη για το 50% όλων των πεπτικών ασθενειών!
Η υπερβολική χρήση αντιόξινων έχει τεκμηριωθεί σε πολυάριθμες μελέτες, επομένως, είτε η αιτία του πεπτικού παράπονου είναι περίσσεια οξέος είτε άλλη,
η ‘’διόρθωση’’ σας δίνεται σε πολλές περιπτώσεις με αντιόξινα.
Αυτό δημιουργεί συνθήκες κάτω από τις οποίες δεν μπορεί να γίνει σωστή διάγνωση του πεπτικού παράπονου και ένα φαινόμενο συμπτωμάτων που μπορεί ή όχι να σχετίζονται με το αρχικό πρόβλημα μπορεί να θολώσει την εικόνα.
Το έντερο πιστεύεται ότι είναι ο ‘’δεύτερος εγκέφαλος’’ μας λόγω του πολλαπλασιασμού των βιολογικών σημάτων που προέρχονται από τον εντερικό σωλήνα.
Η ισορροπία του οξέος στο στομάχι, που μεταβάλλεται άμεσα από τα αντιόξινα είναι πλέον κατανοητό ότι παίζει ζωτικό ρόλο στην υγεία του πολύ σημαντικού μικροβιώματος.
Τα αντιόξινα μεταβάλλουν την ευαίσθητη ισορροπία του pH στο έντερο, θέτοντας σε κίνδυνο τις μικροβιακές κοινότητες και αλλοιώνοντας αυτά τα βιολογικά σήματα.
Μελέτες έχουν συνδέσει τις βλάβες στην υγεία και την ποικιλομορφία των ωφέλιμων μικροβίων του εντέρου, απευθείας με τη χρήση αντιόξινων.
Ένα διακυβευμένο μικροβίωμα μπορεί να προκαλέσει πεπτικά προβλήματα και κοινά αναφερόμενες παρενέργειες αντιόξινων όπως διάρροια και έμετο.
Η ύπαρξη εξασθενημένου μικροβιώματος για μήνες ή χρόνια μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ασθένειες όπως:
φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, παχυσαρκία, διαβήτη, ηπατική νόσο, καρκίνους και άλλα.
Μειωμένη εγκεφαλική λειτουργία
Μία από τις πιο εκπληκτικές συσχετίσεις μεταξύ των αναστολέων της αντλίας πρωτονίων και των χρόνιων προβλημάτων υγείας,
είναι τα ευρήματα που σχετίζονται με τις γνωστικές διαταραχές.
Αν και δεν είναι καινοφανές ότι το φαγητό επηρεάζει τη διάθεσή μας,
δεν υπάρχει ακόμη ευρεία συναίνεση σχετικά με τον αντίκτυπο της τροφής στην υγεία του εγκεφάλου.
Μια μελέτη που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2015 προκλήθηκε από έρευνα που δείχνει ότι τα αντιόξινα αυξάνουν το φορτίο του εγκεφάλου του αμυλοειδούς-βήτα,
ενός αμινοξέος που είναι το κύριο συστατικό των πλακών αμυλοειδούς που βρίσκονται στον εγκέφαλο ασθενών με Alzheimer.
Τα αντιόξινα είναι επίσης γνωστό ότι δημιουργούν ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, έναν δεύτερο παράγοντα στη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν εξήντα εθελοντές, χωρισμένους σε πέντε ομάδες δοκιμής και μία ομάδα ελέγχου.
Σε κάθε μία από τις πέντε ομάδες δοκιμής δόθηκε διαφορετικό PPI: ομεπραζόλη, λανσοπραζόλη, παντοπραζόλη, ραμπεπραζόλη και εσομεπραζόλη.
Και οι έξι ομάδες συμμετείχαν σε ηλεκτρονικά, νευροψυχολογικά τεστ στην αρχή της μελέτης και ξανά, επτά ημέρες μετά τη λήψη της μέγιστης ημερήσιας δόσης των συγκεκριμένων αντιόξινων.
Ενώ οι ερευνητές παραδέχονται ότι μια μεγαλύτερη μελέτη είναι επιθυμητή, τα στοιχεία ήταν ξεκάθαρα:
“Βρήκαμε στατιστικά και κλινικά σημαντική έκπτωση στην οπτική μνήμη, την προσοχή, την εκτελεστική λειτουργία και τη λειτουργία εργασίας και προγραμματισμού.
Όλοι λαμβάνοντας αντιόξινα είχαν παρόμοιο αρνητικό αντίκτυπο στη γνωστική λειτουργία.”
Από τα αντιόξινα που μελετήθηκαν, η ομεπραζόλη είχε τον πιο σημαντικό αντίκτυπο και η εσομεπραζόλη έδειξε συγκριτικά μικρότερη.
Τροφοδοτούμενη από αυτού του είδους τα αποτελέσματα, διεξήχθη μια μεγαλύτερη μελέτη,
η οποία ανέλυσε περισσότερους από 73.000 συμμετέχοντες, ηλικίας 75 ετών και άνω και χωρίς άνοια.
Οι ασθενείς που λάμβαναν τακτικά αντιόξινα φάρμακα είχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο περιστατικού άνοιας σε σύγκριση με τους ασθενείς που δεν λάμβαναν φαρμακευτική αγωγή με αντιόξινα.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συγκλονιστικά ειλικρινές συμπέρασμα ότι ‘’Η αποφυγή της φαρμακευτικής αγωγής με αντιόξινα μπορεί να αποτρέψει την ανάπτυξη άνοιας’’.
Αυξημένος κίνδυνος θανάτου
Είναι σαφές από τα στοιχεία, καθώς και από την κοινή λογική, ότι τα αντιόξινα έχουν συστηματική επίδραση σε ολόκληρο το σώμα,
όχι μόνο στη μικρή λειτουργία που τους έχει συνταγογραφηθεί να προσαρμόσουν.
Τα αντιόξινα εξαπολύουν μια επίθεση στη βασική κυτταρική λειτουργία, αναστέλλοντας τον μεταβολισμό των υγιών κυττάρων.
Όταν η ικανότητα του σώματος να μετατρέπει τα δομικά στοιχεία της ζωής, δηλαδή τις πρωτεΐνες, τους υδατάνθρακες, τα λίπη και τα νουκλεϊκά οξέα,
σε χρησιμοποιήσιμο καύσιμο τίθεται σε κίνδυνο, το ίδιο συμβαίνει και με το ανοσοποιητικό μας σύστημα και η ζωή αρχίζει να σβήνει.
Μια παλαιότερη μελέτη που βοήθησε στην πρωτοποριακή ευαισθητοποίηση σχετικά με τις βλάβες που οφείλονται σε αντιόξινα (2013) που ονομάζεται:
Αναστολή των δραστηριοτήτων των λυσοσωμικών ενζύμων από αναστολείς αντλίας πρωτονίων.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι πολλές από τις ανεπιθύμητες ενέργειες των αντιόξινων προκαλούνται από συστημικά μειωμένη ανοσία,
αποτέλεσμα της αναστολή αντιόξινων των λυσοσωμικών ενζύμων.
Τα λυσοσώματα είναι ουσιαστικά μικροσκοπικές μεμβράνες ή σάκοι που μεταφέρουν ένζυμα απαραίτητα για τις κυτταρικές μεταβολικές λειτουργίες.
Όταν τα αντιόξινα αναστέλλουν αυτή τη λειτουργία, υπάρχει αυξημένη συχνότητα εμφάνισης όγκων (ογκογένεση) και μολυσματικών ασθενειών.
Συμπερασματικά, εμπιστευτείτε την ικανότητα του σώματος σας να χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς αυτοίασης που διαθέτει,
η αλλαγή διατροφικών συνηθειών καθώς και απλές φυσικές θεραπείες μέσω φυσικοπαθητικής προσέγγισης μπορούν να προσφέρουν μια ισχυρή υποστήριξη χωρίς αρνητικές παρενέργειες για την υγεία σας.
Διαβάστε επίσης: Φυσικοπαθητική αντιμετώπιση χαμηλού οξέος στόμαχού
Δείτε επίσης: Betaine HCL vs Pepsin – What Is Best For Acid Reflux, Bloating, Gas, Indigestion & Low Stomach Acid?
